Titel Afbeelding

Mooite

Aan land

 

Ze doen elke dag gevaarlijk veel moeite

om niet als zichzelf te bestaan, zich niet

te laten kennen. Lauw, onverschillig

te blijven – ergens aan de waterkant,

in vale, vuile schutkleur, tot de tanden

toe bewapend. Ze bouwen hoge muren,

lange muren. Schieten op vol volume

lawaaibommen af: grenzen bewaakt.

Hun scherpe blik ontwaart haas, hert,

mensen al, waar die nog schaduwen zijn.

 

Hoe horen ze de zoetheid van zomer,

zoals die uit de dennenbomen tuimelt?

Wat te beginnen met hars, gras, honing –

met de fluwelen hommel die gelukzalig

door rode klaver kruipt? Zijn hun avonden

vervuld van stille zee-muziek, laten ze

vrouwenhanden op hun schouders toe?

Bewonen ze de mooite die ze verdedigen?

Mooite, zegt u? Dat is toch geen woord!

Doe hoe het hoort, spreek herkenbaar.

 

Mooite is het. Als niemand oplet, spoelt er

soms vreemde, onontgonnen waarheid aan.

Er galoppeert een hartje in, klaarwakker.

 

Désanne van Brederode

Mooite

Mooite gaat over en/en. In het Engels bestaat het woord ‘bothness’, wat ik passender vind dan bijvoorbeeld beiden of alle twee. Over het halfvolle glas dat dus per definitie ook halfleeg is. Over het leven van paradoxen, het omgaan met dualiteiten en je spanning als brandstof zien voor groei. Mooite komt het dichtstbij de realiteit van ons échte leven. Waarin mooi en moeite samengaan.