Mooite & mama
Mijn moeder is beeldend kunstenaar en aan haar heb ik altijd veel kunstzinnigheid mogen ervaren. Haar vindingrijkheid waarnemen is elk moment heerlijk en aanstekelijk maar globaal in te delen in drie stadia: de eerste is als het beeld af is, dan zie je het resultaat van haar kunstzinnige proces in haar atelier staan. Het glas, marmer of brons is afgewerkt en mijn vader heeft het beeld op een, door haar uitgekozen, sokkel bevestigd.
Het tweede stadium is als ze aan haar beeld werkt. Millimeter voor millimeter wordt materie met aandacht, vakmanschap, doorzetting en liefde bewerkt. Er is een afwisseling tussen in de materie werken en met enige afstand ernaar kijken. In de afstand lijkt er een dialoog plaats te vinden tussen haar en het beeld, in het werken is ze één met de steen of het glas.
Het derde stadium is voordat ze aan een nieuw werk begint. Dat is de meeste verstilde fase, ze richt haar aandacht via haar eigen innerlijk op een groter geheel en stemt af. Net zolang tot in haar denken een imaginatie ontstaat waar ze zo enthousiast van is dat ze in de materie aan de slag gaat.
Zo kijk ik ook naar vindingrijkheid in sociale processen. Ik kan het resultaat, de uitkomst waarnemen. Ik kan naar het proces kijken of zoeken naar dat moment wat daaraan voorafgaat.
Met welke betekenisvolle gedachten heb ik mijn denken vervuld? Beelden die niet alleen over de fysiek waarneembare wereld gaan maar ook over de spirituele, kosmische wereld. Lukt het mij om tijdens het proces af en toe even uit te zoomen zoals de afstand die mijn moeder neemt tot haar beeld? Momenten waarin ik beleef dat de situatie iets tot mij kan zeggen om er vervolgens weer vol in de gaan.
En zoals mijn moeder haar beeld op een sokkel zet om ernaar te kijken. Zo kijk ik terug op de resultaten van mijn handelen; wat lukte en wat lukte nog niet? Dankbaar voor wat ik geschonken kreeg en eerlijk over groeikansen, zo heel mooite.
Geen reactie's