Mooite in yoga-challenge

De aanleiding? Ik voelde me ‘verdicht’. Alsof mijn fysieke lichaam minder doorlaatbaar en stroef was en daar had ik last van. Ik verlangde naar meer poreusheid en souplesse. Om ook deze uitdaging tot een succes te maken, schafte ik een lidmaatschap aan, kocht een dure yoga outfit en ik beloofde mezelf een mooie dunne mat als beloning bij de finish. In een ogenschijnlijk tomeloze energie deed ik iedere ochtend een online yogales. Maar gaandeweg zag ik mezelf ook dit weer heel goed doen. Gedisciplineerd en gedreven maar te weinig afgestemd op mijn innerlijke behoefte aan lucht en zachtheid. Dus stopte ik rigoureus bij dag negen.

Natuurlijk kieperde ik mijn bak met oordelen direct over mezelf leeg en even voelde ik me inderdaad een prutser en een loser. Ik legde mijn yogakleren in de kast en bracht mijn logge fysiomat weer naar zolder. Gezinsleden zagen wel aan me dat het onderwerp yoga een ‘no-go zone’ was en dus waagde niemand zich eraan.

Een geflopt project?

Uiteindelijk niet, want ik bedacht dat een eenentwintig dagen yoga-challenge niet alleen iets zegt over de hoeveelheid tijd maar ook kan gaan over het aantal keer dat je yoga doet. En zo ben ik, na ruim een maand, op mijn elfde dag met yoga. Lichamelijk soepeler en lichter maar nu ook innerlijk verfijnder met mezelf afgestemd. Mijn stralende yogadocent Ellen van Sustainable Family uit België zegt af en toe: ‘ik ben kei fier op u.’ En zo is het; ik ben kei fier op mij.