29 september 2020
In
Mooite Blog
Mooite in geboorte geven
Michaëldag 2004; de bevalling was in volle gang. De nacht ervoor was het eindelijk gaan rommelen. Ik was al een week over de uitgerekende datum en we zagen uit naar de komst van ons eerste kindje. Maar geboorte geven bleek een overweldigende fysieke ervaring, een ongekende emotionele achtbaan en een meesterproef in overgave en onzekerheid.
Bevallen was van een hele andere orde dan ik me van tevoren ooit had kunnen voorstellen. De grootsheid en intensiteit overviel me volledig. Ik was in paniek, wilde niet voelen en niets meer doen. Pas nadat ik vanuit thuis uitgeput naar een ziekenhuis was gereden en met spoed in een rolstoel door de verlaten gangen in een verloskamer terecht was gekomen, ging de knop om.
Aangejaagd door wanhoop en bezorgde specialisten zocht ik mijn weg erin. In mijn fysiek, in het geboorteproces en in de pijn. Ruimte maken voor een grotere wijsheid in plaats van krampachtig vast te houden aan wat ik kende. Vertrouwen op het geboorteproces zelf en niet op mijn beeld van hoe ik wilde dat het zou zijn. De moed om in verbinding met het niet weten te handelen was de kracht waarmee ons kind die nacht in de wereld kwam. Vandaag denk ik in liefde weer even terug aan toen. Dankbaar dat hij bij ons is gekomen. Morgen vieren we zijn 16e verjaardag!
Geen reactie's