Mooite in de vroege ochtend.

Mooite in de vroege ochtend.

De eerste keer dat mij helder werd dat er mensen zijn die bewust heel vroeg opstaan, was in 2012 tijdens een bijeenkomst met Joseph Jaworski op een prachtige locatie van natuurmonumenten aan het Naardermeer. 

In een grote groep nam ik deel aan een masterclass over leiderschap, presence en synchroniciteit. Op een vraag over hoe je actief aanwezigheid kan vergroten, vertelt Joseph dat hij iedere dag om 5u opstaat en als hij vroeg weg moet nog eerder om in ieder geval zijn ochtend te starten met tai-chi, meditatie en natuur. Op deze manier versterkt hij presence, liefde en betrokkenheid in de dag. Niet als een roze hartjes slinger maar als menselijkheid waarin mooi en moeite samengaan. Ik weet nog dat ik me in dat moment realiseerde dat aanwezigheid en zelfopvoeding met elkaar te maken hebben.

In de jaren erna ben ik me bezig gaan houden met het fenomeen ‘mensen-die-expres-vroeg-opstaan’. 

Eerst vanuit fascinatie, later als een interessant idee, daarna vanuit enthousiasme om ermee aan de slag te gaan en uiteindelijk ben ik gewoon eerder opgestaan. Natuurlijk is dat geen succesverhaal waarin ik, nadat ik eenmaal was begonnen, fantastische successen realiseerde en nooit meer een ochtend heb overgeslagen. Nee, zo was het niet. De weg was hobbelig. Ik kocht o.a het boek “Miracle morning”™, van Hal Elrod en startte een dertig dagen challenge voor mezelf, stond fanatiek om 5u op en deed de verschillende onderdelen. Ik haalde de finish maar voelde me ook uitgeput, dit was zo niet vol te houden. Ik zette de wekker weer op ‘gewone’ tijd om met het gezin op te staan. Ergens in die periode herlas ik het boek The artist way van Julia Cameron over het schrijven van ochtend pagina’s en startte een twaalf weken project waarin ik iedere ochtend direct na het wakker worden drie pagina’s schreef. Na twaalf weken vierde ik mijn succes, stopte met schrijven en ging op zoek naar een nieuwe uitdaging. Het mooie daarvan was dat ik het gemis van het schrijven begon te ervaren. Dat was niet zozeer het schrijven zelf maar wel de helderheid in mijzelf die ik daardoor genereerde.

Niet vanuit een uitdaging, challenge of een project maar uit liefde, begon ik weer vroeg op te staan en mijn ochtenden te gebruiken om meer aanwezig, present en helder door de dag te gaan.  In het begin van deze corona-periode kostte het me moeite om mijn ochtendsessies erin te houden. Maar na een kleine periode, waarin ik de teugels wat liet vieren, realiseerde ik mij dat ik daar alleen maar luier, lustelozer, langzamer en lethargisch van werd. 

Zo ziet mijn ochtend er nu uit:

1. Ik sta om 6u op, doe mijn sportkleren aan en poets mijn tanden.
2. Ik maak een glas gekookt water met versgeperst citroensap.
3. Dan schrijf ik drie pagina’s. 
4. Buiten adem ik de ochtendstemming in, kijk hoe de zon opkomt en wandel een rondje door de tuin.
5. Binnen of buiten doe ik euritmie (de Hallelujah oefening) en ga aansluitend in mijn ochtend meditatie.
6. Ik lees een stukje in een boek. Ik heb op deze manier al heel wat boeken gelezen waar ik anders niet aan toegekomen zou zijn. 

De hele dag pluk ik de vruchten uit die eerste alleen-tijd in de ochtend. Ik voel me opgewekter, zachter, energieker en veerkrachtiger.