28 oktober 2020
In
Mooiteblog
Mooite & Babbe
Vandaag is ze jarig! Acht jaar geleden kwam deze lieve, bruine hond als puppy bij ons wonen. We gaven haar de naam Babbe, vernoemd naar malle Babbe uit Haarlem. Ik was in die tijd steeds meer aan het werk en voelde dat die groeiende dynamiek met mij aan de loop ging. Als een ratje in een molentje dat niet meer tot stilstand kan komen.
Ik dacht: een hond gaat helpen om thuis te zijn. Die heeft gezelschap nodig, moet opgevoed worden en een aantal keren per dag uit.
Natuurlijk was dat niet het antwoord. Het was ook nog niet de goede vraag. Want waar het echt over ging, was hoe ik meer thuis kon komen in mijzelf. Maar zover was ik toen nog niet. Dus in plaats van dat mijn molentje langzamer ging draaien, werd het tempo met Babbe, werk, kinderen, huwelijk en een verbouwing nog wat opgejaagd. Dat hield ik niet vol en kwam abrubt tot stilstand. Die maanden heb ik veel met met haar gelopen. Iedere dag in weer en wind op het strand of in de duinen. Ze was een fijn, betrouwbaar maatje op mijn weg naar herstel.
Na de scheiding is ze bij mijn ex-lief blijven wonen die nog iedere dag met veel liefde en geduld voor haar zorgt. Dat gaf mij de kans en de ruimte om vanuit een heel klein huisje in de binnenstad van Haarlem verbinding met haar te houden. Al die jaren wandelen we iedere woensdag samen. Ik geniet van het buiten zijn, van haar opgewektheid, haar kwispelende staart, van stokken gooien en het kroos op haar snoet na een zwemactie.
Vanuit een liefdevolle verankering in mijzelf groeit nu langzaam verlangen naar een hond hier op de buitenplaats. Vorm ik daar voorzichtig beelden over en kan Babbe hopelijk in de nabije toekomst helpen om een puppy op te voeden.
Geen reactie's