980
post-template-default,single,single-post,postid-980,single-format-standard,stockholm-core-2.4,select-theme-ver-9.5,,qode_menu_,wpb-js-composer js-comp-ver-6.10.0,vc_responsive
Titel Afbeelding

Mooite-auto

Mooite-auto

” Bijgaande ontvingen wij vandaag. Helaas is geen bedrag noch een factuurnummer ingevuld. Wil je zo vriendelijk zijn dat alsnog te doen? Per mail graag weer naar de crediteurenadministratie.”

De inhoud van de mail dendert bij mij naar binnen. Ik voel fysiek het bloed naar mijn hals trekken, mijn hart slaat op hol, de tijd staat stil. Een alles overweldigende schaamte legt mijn handelen plat. Direct komen interne oordelen als soldaten binnen marcheren: wat ben je ook een beunhaas. Denk je nou echt dat je geschikt ben om te ondernemen? Zie je wel, dat financiële deel kan je ook niet. Dit is echt onprofessioneel, wat ben je ook een prutser!
Ik sluit de mail af en ga vlug verder in de dag.

Is dat niet bizar? In plaats van liefdevol mijn geraaktheid te omarmen en te verzachten, geef ik mezelf nog een harde trap na. In de middag besluit ik op te houden met verstoppertje te spelen en te doen alsof er niets gebeurd is. Ik wil mijn hart helen en mijn interne oordelen inwisselen voor innerlijke zekerheden. De weg erin is de weg eruit!

 

Ik zet muziek aan, spring een tijdje op mijn indoor trampoline en maak thee. Dan open ik nog een keer de mail en lees langzaam het bericht. Opnieuw de fysieke reactie maar nu ben ik er helemaal bij. Ik laat verdriet en pijn toe. Ga er helemaal in, hoe akelig ook. Ik voel nu dat mijn gekwetstheid eigenlijk over angst gaat. Mijn angst van niet goed genoeg. Ik voel dat ik innerlijk rustiger word, de spanning integreert langzaam in mijn systeem en er verschijnen vragen. Waarom sta ik toe dat de woorden me zo raken? Waarom vat ik het zo persoonlijk op?

Er ontstaat nu ruimte om met zachte kracht te onderzoeken wat er mis is gegaan en in een constructieve mailwisseling met de crediteurenadministratie te komen. En wat denk je? Het wegvallen van bedrag en nummer blijkt aan hun nieuwe systeem te liggen en niet aan mijn factuur. Ik ben gegroeid, ben mij meer bewust geworden hoe snel mijn angsten het stuur overnemen en de richting bepalen. Ze horen bij me, mogen er zijn. Maar wel op de bijrijdersstoel!

 

Tags:
Geen reactie's

Plaats een reactie