Vandaag is het een jaar geleden dat Maia overleed na een verkeersongeval onderweg naar school. Ze was een zonnige, levenslustige vriendin van mijn zoon. Een jaar zonder Maia. Een jaar waarin we regelmatig over haar spraken en aan haar liefsten dachten. Direct na haar overlijden
Afgelopen week wilde ik iets delen over troost. Een mooie, heldere, aansprekende tekst. Vanuit een soort gemak geschreven. Maar nu, vijf dagen later, ligt mijn bureau vol boeken en is een goede eerste alinea ver te zoeken. Mijn document kent wel meerdere pagina’s. Die zijn gevuld
Samen met mijn dochter wandel ik op een winteravond door de stad, we genieten van de warme gloed achter de ramen van huizen. Nog wat uitgelaten zitten we even later op een houten kerkbank en luisteren naar liederen van een koor. Het is de allerlaatste
Vandaag zou Maia zeventien geworden zijn. Klasgenoot en een levenslustige vriendin van mijn zoon. Eind januari overleed ze, na een verkeersongeval op weg naar school. Gisteravond stelden we ons voor hoe ze op haar uitbundige wijze deze dag gevierd zou hebben. Alles was bij haar