Soms is mijn moeite zo groot dat in mij de neiging ontstaat om te ‘vermosselen’. Om mijn ‘schelp’ dicht te doen, de wereld buiten te sluiten en uit verbinding te gaan met alles en iedereen. Hoe ik ook mijn best doe om communicatie te verzorgen,
Zoals de Grote Vriendelijke Reus in het boek van Roald Dahl een imposante collectie potten met dromen en nachtmerries in zijn grot bewaart, zo heb ik een eerbiedwekkende verzameling flessen. Ze bestaan in mijn verbeelding. Zijn geblazen van glas, licht zeegroen van kleur en staan
Waarom vraagt een mooite leven om het includeren van je mooi én je moeite? Je moeite en mooi zijn allebei goud, compost, en brandstof voor liefde en groei. Maar alleen als je dapper bent om ze allebei te omarmen en ze met je hart te verwarmen. Moeite
Toen Dennis en ik elkaar vijf jaar geleden leerde kennen, had ik een baan, een eigen huis en een onafhankelijk leven met de kinderen. Ik associeerde een succesvol bestaan met een druk leven, werk, ontmoetingen, avonturen en initiatieven. Nu is alles anders geworden; we wonen samen,
Mooi nieuws over moeite! Het omarmen van je pijn, verdriet, boosheid, schaamte, schuldgevoel en angst: - maakt je mens onder de mensen. - laat je vermogen om lief te hebben, groeien. - versterkt verbinding met jezelf, de ander en een groter geheel. - geeft kansen om dapperheid te oefenen - is
Het beeld dat door de ochtendzon op de muur in de woonkamer verschijnt, ineens ontroert het me. De schoonheid toont zich omdat licht én schaduw samen-gaan. Lang heb ik in mijn leven de donkerte willen vermijden. Ik deed het allemaal met de beste intenties en
Verhalen over onze moeite krijgen vaak de vorm van de weg van de held: we lijden, overwinnen de draak, komen terug uit het dal en leven nog lang en gelukkig. Moeilijker wordt het wanneer dat niet lukt. Als je in het patroon van je ervaring blijf
In het voorjaar van 2010 zat Marina Abramović drie maanden lang in het MOMA in New York, dag in dag uit stil op een stoel aan een tafel. 'The Artist Is Present' heette haar performance. Mijn moeder en ik waren in die tijd in New York,
Code geel en het is mooite-weer! Hagel en zon wisselen elkaar af. De wind draait kleine sneeuwvlokken in wervelingen rond tot de blauwe hemel ruimte maakt. Momenten van zon, warmte en licht wisselen af met ogenblikken van kou, donkerte en ijsbolletjes. Ik herken dit beeld;
Vorige week stapte ik bijna op dit eitje, het lag verscholen in het gras. Een nieuw leven, kwetsbaar en geborgen in de lentezon. De dood en wederopstanding zijn voorwaarden voor geboorte en groei. Je opgeplakte verwachtingen afleggen en aangekleefde beelden loslaten. Je bangheid om afgewezen te