Ook in de regen, hagel en harde wind steken we weer iedere dag de lichtjes aan. Een paar jaar geleden las ik over mensen, in Scandinavische gebieden, die vanaf eerste adventzondag tot Kerstmis lichtjes buiten zetten voor het kleine volkje en de dieren. Dat doen
Ons ochtend avontuur in de tuin: lucht ademen, licht leven, nevel ruiken, herfst voelen, dauwdruppels proeven, vogels horen en kleuren zien.
Mooite viert vandaag haar derde verjaardag! In die jaren is het steeds een kunst geweest om me niet te verliezen in mijn idee over hoe Mooite vorm zou moeten krijgen. Om steeds weer open te blijven staan voor feedback van de kosmos. In elke handeling kreeg
In haar boek ‘Dare to lead’ (p22) geeft Brené Brown een hulpmiddel. Dit is mijn versie: neem een papiertje van 2,5cm bij 2,5cm. Schrijf daarop de namen van mensen die in mooite bij je willen zijn. Die niet van je houden ondanks maar juist vanwege
Zeilend over het Markermeer klopt het woord 'gehavend' bij me aan en laat me niet meer los. ‘Voel ik me gehavend?’, vraag ik me af. Geschonden of beschadigd? Het is niet zo dat ik fysiek letsel heb, verwondingen waar een traumachirurg iets mee zou kunnen.
De bergweg is inmiddels overgegaan in een aaneenschakeling van losse stenen. De route is niet meer te herkennen aan een pad. Voorop lopend, voel ik alertheid toenemen. Een gevoel van verantwoordelijkheid voor de mensen achter me. Ik kan me niet meer primair focussen op het
Gister liepen we vanuit de bloemrijke alpenweides, langs de laatste bomen verder naar 2600m. Waar we werden opgewacht door kou, sneeuw, zon, ruimte en blauw. Ik kreeg het gevoel dat ik op een aardeplek was waar de hemel zich woordloos uitsprak. Alsof we verwacht werden. Liefdevolle
Over vuurvonken, goudsbloemen, elfenstenen, leprechaunpleziertjes en het geheim van parelzaad. Elk jaar vieren mensen over de hele wereld in midwintertijd de twaalf heilige nachten. Sinds lang wordt beleefd dat in de nachten tussen kerstavond en Driekoningen de sluier tussen de kosmische wereld en de aarde transparanter
Soms is mijn moeite zo groot dat in mij de neiging ontstaat om te ‘vermosselen’. Om mijn ‘schelp’ dicht te doen, de wereld buiten te sluiten en uit verbinding te gaan met alles en iedereen. Hoe ik ook mijn best doe om communicatie te verzorgen,