Vorige week maakte ik een intentie-plekje in huis waar ik vaak langsloop. Met een lichtje dat de hele dag aan is en de eerste bloemen uit de tuin. Drie bergkristalletjes voor de kosmische wereld, drie rozenkwarts steentjes voor de mensenwereld en drie schelpjes voor de
Mijn piekerende gedachten nemen mij vaak mee in hun maalstroom. Met een stuwende kracht rijgen ze de ene gedachte aan de andere. Niet logisch lijkt daarin ineens logisch. Ze zijn associatief, willekeurig en leveren eigenlijk altijd een versterking van mijn angst op. Om dit patroon te
Mijn moeder is beeldend kunstenaar en aan haar heb ik altijd veel kunstzinnigheid mogen ervaren. Haar vindingrijkheid waarnemen is elk moment heerlijk en aanstekelijk maar globaal in te delen in drie stadia: de eerste is als het beeld af is, dan zie je het resultaat
Mijn angst heeft toch het stuur overgenomen, realiseer ik mij vanmorgen onder de douche. 'Hoe ben ik in hemelsnaam op de bijrijdersstoel terecht gekomen?', vraag ik me af. Mijn angst heeft afgelopen dagen de richting bepaald. Als reactie op mijn angst ben ik uit verbinding