De bergweg is inmiddels overgegaan in een aaneenschakeling van losse stenen. De route is niet meer te herkennen aan een pad. Voorop lopend, voel ik alertheid toenemen. Een gevoel van verantwoordelijkheid voor de mensen achter me. Ik kan me niet meer primair focussen op het
Gister liepen we vanuit de bloemrijke alpenweides, langs de laatste bomen verder naar 2600m. Waar we werden opgewacht door kou, sneeuw, zon, ruimte en blauw. Ik kreeg het gevoel dat ik op een aardeplek was waar de hemel zich woordloos uitsprak. Alsof we verwacht werden. Liefdevolle
Over vuurvonken, goudsbloemen, elfenstenen, leprechaunpleziertjes en het geheim van parelzaad. Elk jaar vieren mensen over de hele wereld in midwintertijd de twaalf heilige nachten. Sinds lang wordt beleefd dat in de nachten tussen kerstavond en Driekoningen de sluier tussen de kosmische wereld en de aarde transparanter
Soms is mijn moeite zo groot dat in mij de neiging ontstaat om te ‘vermosselen’. Om mijn ‘schelp’ dicht te doen, de wereld buiten te sluiten en uit verbinding te gaan met alles en iedereen. Hoe ik ook mijn best doe om communicatie te verzorgen,